Τριάντα χρόνια πριν, τον Μάιο του 1968, στο Παρίσι, ο Ζαν Φρανσουά Λυοτάρ βρισκόταν στα οδοφράγματα με τους εξεγερμένους φοιτητές και ο Μαλρώ, υπουργός Πολιτισμού του Ντε Γκωλ, ήταν στο αντίπαλο στρατόπεδο, επικεφαλής της μεγάλης αντιδιαδήλωσης που έγινε για την υποστήριξη του στρατηγού.

Σήμερα ο θεωρητικός της "μεταμοντέρνας κατάστασης" βιογραφεί τον συγγραφέα της "Ανθρώπινης μοίρας" σ\' ένα κείμενο που δείχνει καλύτερα από οτιδήποτε άλλο ότι οι διχασμοί της εποχής εκείνης έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί, για να δώσουν τη θέση τους στην αγωνία για την αναζήτηση μιας νέας μορφής ελευθερίας.

Κι είναι αυτή η αναζήτηση που εντοπίζει ο Λυοτάρ στη ζωή του Μαλρώ, μια ζωή που ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να μοιάζει αλλοπρόσαλλη. Ποιος είναι ο Μαλρώ: ο αρχαιοκάπηλος της Ινδοκίνας ή ο υπουργός Πολιτισμού της Γαλλίας· ο "συνοδοιπόρος" του Ισπανικού Εμφυλίου ή ο πρωθιερέας του "γκωλισμού"· το μοναχικό παιδί του Μποντύ ή ο στοχαστής του Φαντασιακού Μουσείου; Ή μήπως η νέα μορφή της ελευθερίας εντοπίζεται σ\' αυτές τις μεταμορφώσεις μιας ζωής που δίνουν και το στίγμα της πνευματικής του αγωνίας;